büyüyoruz, asıl paranormal activity bu.

önceleri heveslenirdik büyümek için şimdi geri geri adımlar atıyoruz çocukluğumuza. büyümek aslında domalmaktır önümüzdeki yıllara.

lacoste'un timsahı büyüdükçe, küçüldü insanlık.

rabbim, herkese aldırdığımı söylediğim fakat aldırmaya cesaret edemediğim bel fıtığımdır. bunu da sakladım sizden, doğrudur.

bence prensesler de yanılır.

önümüzde bir kalabalık, yaşları kemale erdiğince gerginleşiyor insanlar. şimdi dilediğim delicesine yarın komik yarın kendinden emin değil. duraklarda yolcu yok. manife edebileceğim mevzular kendi kendilerini imha ettiler. ben, bu hayattaki en sabit sayıyım. bir tek kendine ve hep kendine bölünen. basamaksız ve yüzdesizim. liseli bir kızın etek pilesiyim. ve onlarla aramızdaki en kutsal bağ konuşamamak ki artık onu da yitirdik... ne yazık. çok patetik. şimdi sen, evet sen. bana benim bilmediğim ama onların bildiğini idda ettiği bir takım bir şeyler söyle. her yenilginin bir ismi var ne de olsa.. bak, ne desem anlamıyor yedi cüceler artık beni. elbette benim suçum. artık hepsi benden bağımsız ki ben, yemin olsun bu yüzyılın görüp görebileceği en pamuk prensestim. onun kadar etine dolgun ve prensin öpücüğü gerçeğine öncelikliydim.herneyse... elbette her şey, hepsi benim suçum.