ben, tek çalışırım.

yoldan şeritleri topluyordum. seviyordum bunu, ortalama bir hızda, güzel bir müzikle yola katılmayı, yolu tüketmeyi, şeritleri toplamayı.. birazdan kıyametler kopacaktı biliyordum, kazalar vesaire. insanlar, şeritler olmasaydı, araba kullanamazlardı diye düşünmüşümdür hep. çünkü yol uzadıkca kafaları karışır, şeritler onlara yolun ne tarafında durmaları gerektiğini göstermek için vardır.
ama ben bugün
tüm şeritleri topladım.
tamamen bilerek yaptım.
sizce tanrı beni affeder mi peder?

yanlış yaptım, doğrudur.

ben kumbaramda sarışın çocuklar biriktiriyorum. bu gece beni iki kere öp anne. kedileri besliyorum, kitlelere hitap ediyorum, alkışlar bana yani. geçip aynanın karşısına, yapılan reveranslar bana. alayına gidenler bile buyursunlar bana.
ne vakit söyleşir olsak, tüm sesimle dile getiriyorum sevdiğim şiirleri ve sigara zammını. ve gülümsüyorum öğrettiğin gibi. bugün beni taktir etmelisin anne. bugün beni iki kere sevmelisin. hakediyorum.

savaş sonrası tüm umudunu kaybeden küçük bir Friedrich gibiyim anne.sorsan sana da tıpkı diğerlerine dediğim gibi, hiç bir şeyim yok derim. hiç bir şey zaten yoktur derim. yoktur çünkü yeminle.

bugün bana iki kere inanmalısın anne. memelerime bakıp ''das kapital'' diyen adam kadar kandırılmış hissetsem de sen bugün bana daha çok inanmalısın.


ve biliyorum, tek yapmam gereken, kumbarayı kırıp, çocukları özgür bırakmak. ama ben sümüklü veletler kadar korkuyorum anne, ya kumbarayla beraber çocukları da kırarsam.

bugün beni iki kere affetmelisin anne.

habire lades.

bir şekilde sadece yaşıyor olmak bile bize yetiyor işte. bazı günler, durarak, öylece durarak tarihe geçebileceğimize bile inandığım oluyor.

oysa başta, tüm çocuklar kadar usluyduk.
öyleydik bebeğim, şahitlerim var.

http://soundcloud.com/georgeumbrasileiro/roscoe-beyond-the-wizards-sleeve-remix-midlake